Chanajki. Białostocka dzielnica burdeli i prostytutek

- Mieszkania pań lekkich obyczajów, jak też całe, potajemne domy publiczne znajdowały się przede wszystkim w tzw. Chanajkach, ubogiej dzielnicy żydowskiej, przylegającej do śródmieścia – pisał w artykule „Świat przestępczy przedwojennego Białegostoku” Włodzimierza Jarmolika (Białostocczyzna, 4/28, 1992 rok).

Podobno najwięcej takich miejsc znajdowało się przy ul. Krakowskiej, Orlańskiej, Brukowej, Cichej i Pieszej.

Niedługo po tym, jak Polska odzyskała niepodległość, w Białymstoku według statystyk policji obyczajowej w Białymstoku było niemal 300 prostytutek. Z kolei w 1932 roku było 208 prostytutek zawodowych i 122 dorabiających. Jak ustalił Włodzimierz Jarmolik, prostytucję zawodowo uprawiało 15 dziewcząt poniżej 20 roku życia, 38 miało 20 – 25 lat, zaś tylko 3 przekroczyły 40 lat.

Prostytutki w Białymstoku miały swoich sutenerów i alfonsów, z którymi musieli się dzielić zarobionymi pieniędzmi. Z artykułu Jarmolika możemy się dowiedzieć, że najbardziej znanymi w Chanajkach właścicielami burdeli byli Jankiel Rozengarten i Szmul Gorfinkiel. - Obaj przestępcy pojawialsi się regularnie w lokalnej „kronice kryminalne” w związku z rozmaitymi sprawami: od sutenerstwa poczynając, przez paserstwo, kradzieże, fałszertwa, hazard i na nielegalnym posiadaniu kończąc – napisał Włodzimierz Jarmolik. 

Co ciekawe, domy publiczne były nie tylko domeną Chanajek. Takie miejsca działały również w śródmieściu, gdzie funkcjonowały zazwyczaj pod szyldem salonów kosmetycznych.

Białostockie prostytutki z tamtego okresu miały zazwyczaj wykształcenie elementarne, najczęściej były to służące, kelnerki, krawcowe lub robotnice fabryczne.